Sinds het uitbreken van de Russisch-Oekraïense oorlog heeft Duitsland zich onmiddellijk aangesloten bij de sancties tegen Rusland, wat direct heeft geleid tot de felle represailles van Rusland tegen Duitsland op het gebied van de aardgasvoorziening. Tegenwoordig heeft Rusland om de dag de gastoevoer naar Duitsland afgesloten, waardoor Duitsland bitter klaagt. Hoe deze winter te overleven is een enorm probleem waarmee de Duitse regering en het Duitse volk worden geconfronteerd.
Russisch aardgas is goed voor 55% van de totale Duitse vraag. Hoewel Duitsland aardgas uit het Midden-Oosten en de Verenigde Staten kan importeren, kost dit hen hogere kosten. Deze kosten zijn in de ogen van de Duitsers onhoudbaar. In dit geval wordt Duitsland gedwongen het zogenaamde milieubeschermingsconcept op te geven en thermische centrales opnieuw op te starten.
Volgens het Duitse persbureau in Berlijn heeft het Duitse energiebedrijf Unibo onlangs aangekondigd dat zij de kolencentrale Heiden in Petershagen, West-Duitsland, vanaf 29 augustus opnieuw zullen opstarten, en dat de initiële bedrijfstijd naar verwachting tot eind april zal duren. Het lijdt geen twijfel dat deze stap wordt gebruikt om het energietekort waarmee Duitsland deze winter wordt geconfronteerd, te verlichten.
Duitsland is van plan thermische centrales opnieuw op te starten, maar dit heeft geleid tot felle tegenstand van binnenlandse milieubeschermingsorganisaties. Duitsland was in het begin een van de meest milieuvriendelijke Europese landen, maar is nu zover ‘gevallen’ dat thermische centrales opnieuw moeten worden opgestart. Niet alleen binnenlandse organisaties zijn er tegen, maar ook internationale milieuorganisaties hebben een negatieve houding.
Naast kolenenergie is kernenergie een stabiele en schone energiebron. Daarom hebben veel landen, na het opgeven van kolencentrales, zich meer op kolencentrales geconcentreerd. Duitsland heeft echter ook kerncentrales, maar Duitsland is van plan kerncentrales op zijn grondgebied te sluiten en in 2022 volledig te stoppen met het gebruik van kernenergiebronnen.
In feite was Duitsland in het begin niet zo afkerig van kernenergie. Sinds 1969 heeft Duitsland de ontwikkeling van kernenergie in eigen land krachtig bevorderd. In 2011 had Duitsland in totaal 36 kernreactoren gebouwd, en kernenergie droeg 25% bij aan de totale elektriciteitsopwekking van Duitsland.
De hoofdoorzaak was de Japanse aardbeving in 2011 en het kernongeval in Fukushima, die de Europeanen bang maakten en het vertrouwen van het Duitse volk in kernenergie deden kelderen. Het Duitse sentiment tegen kernenergie was zeer intens. In de twee weken na het Japanse kernongeval sloot Duitsland acht kerncentrales op rij. In de dagen die volgden heeft Duitsland ook zijn kerncentrales opgeruimd en zal deze in 2022 volledig verwijderen.
Om aardgasenergie uit Rusland te vervangen, zoekt Duitsland ook actief naar andere alternatieven. De ontwikkeling van de waterkrachtcentrales in Duitsland is oké. Er zijn 5.500 waterkrachtcentrales in het land, maar het zijn allemaal kleine waterkrachtcentrales met een vermogen van minder dan 1,{3}} kilowatt, voornamelijk in handen van particulieren en kleine bedrijven.
Op het gebied van de opwekking van windenergie is Duitsland eveneens in verval. Sinds 2016 heeft de Duitse windenergie-industrie bijna 60.000 banen geschrapt, en het aantal nieuw geïnstalleerde windturbines is ook al jaren afgenomen.
Volgens Duitse wetenschappers kan de Duitse lokale zonne-energie, als deze volledig ontwikkeld is, een grote hoeveelheid elektriciteitssupplement opleveren. De zaken verlopen echter niet zo soepel als ze hadden verwacht. De factor in de Duitse ontwikkeling van de zonne-energie-industrie is het tekort aan arbeidskrachten. Experts uit de industrie zeggen dat alleen om de huidige uitbreidingsdoelen van de Duitse fotovoltaïsche industrie te bereiken, er ongeveer 50.000 werknemers nodig zullen zijn, maar deze werknemers zijn momenteel nergens te bekennen. Niet alleen dat, high-end talenten zijn ook schaars.
En ze ontdekten dat China de grootste leverancier van zonne-energie is, en dat China een wereldleider is op het gebied van zowel productiecapaciteit als technologie. Uit EU-documenten blijkt dat tegen 2025 alle nieuwe en bestaande gebouwen met een energieverbruiksniveau D en hoger uitgerust moeten zijn met fotovoltaïsche apparatuur op het dak. China is een belangrijke exporteur van fotovoltaïsche zonne-energie op daken en wordt uiteraard de prioriteit voor de fotovoltaïsche bouw in de EU. 90% van de fotovoltaïsche dakproducten in Groot-Brittannië komt uit China, en zelfs 95% van de zonnepanelen wordt in China gemaakt.
Op het gebied van fotovoltaïsche productie is de Chinese fotovoltaïsche industrie toonaangevend in de wereld. In de context van de mondiale energietransformatie is de Chinese fotovoltaïsche industrie de ruggengraat ervan geworden, en speelt zij ook een belangrijke rol in de energievoorziening. Momenteel beschikt de Chinese fotovoltaïsche industrie over de meest complete toeleveringsketen ter wereld, van siliciummaterialen tot componenten en fotovoltaïsche producten. Eind 2021 was de Chinese productie van polysilicium, componenten, cellen en siliciumwafels goed voor meer dan 70% van de mondiale productie.
Op dat moment waren de Duitse media diep bezorgd over de energiecrisis veroorzaakt door de Russisch-Oekraïense oorlog. Aan de ene kant waren ze bezorgd dat de Duitse afhankelijkheid van Russische energie niet kon worden geëlimineerd, en aan de andere kant was hun afhankelijkheid van de Chinese zonne-energie-industrie onvervangbaar. Ze geloofden dat Duitsland China niet kon verliezen.
Met andere woorden: als Duitsland zonne-energie als alternatieve energiebron wil ontwikkelen, kan het niet zonder China. Maar de realiteit is niet optimistisch. In het Trump-tijdperk begonnen de Verenigde Staten de EU ertoe aan te zetten China te boycotten. De deelname van Duitsland aan de technologische belegering van China betekent dat er een reeks maatregelen moet worden genomen om de technologieactiviteiten van Chinese bedrijven in Duitsland te beperken. Deze maatregelen omvatten onder meer het versterken van het toezicht op en de controle op Chinese bedrijven, het beperken van Chinese bedrijven tot het betreden van belangrijke gebieden van Duitsland, en het versterken van de bescherming van intellectuele eigendom van Chinese bedrijven in Duitsland.
In dit geval heeft Duitsland China nodig om producten van hoge kwaliteit te blijven leveren, maar wil het China ook in alle opzichten in bedwang houden. Dit is ongetwijfeld een zeer tegenstrijdige situatie. En de werkelijkheid is veel ernstiger dan gedacht.
De Duitse energie-expert Alexander Lahr zei dat naarmate het Russisch-Oekraïense conflict voortduurt, de EU Rusland meerdere sanctierondes heeft opgelegd. Onder de weerslag van de sancties zal de Europese energiecrisis verder verergeren; in plaats daarvan zullen de Verenigde Staten de vruchten plukken. Tegenwoordig is de invloed van de Verenigde Staten in Europa verder uitgebreid en is Europa steeds afhankelijker van de Verenigde Staten op economisch, veiligheids- en politiek gebied.
Niet alleen dat: het hele Westen is in een zelfgemaakte recessie terechtgekomen, en de hele wereld bevindt zich in een intense fase van transformatie, en de energiecrisis is daar slechts een deel van. Onder de provocatie onder leiding van de Verenigde Staten is de wereld in een kamp gedwongen dat de hegemonie van Europa en de Verenigde Staten ondersteunt of tegenwerkt. Maar het is duidelijk dat het Westen hier geen enkel voordeel uit heeft gehaald. Als het Westen geen vertrouwen heeft en er uiteindelijk niet in slaagt deze moeilijkheid te overwinnen, of als gevolg daarvan in een recessie belandt, dan zal dat zijn eigen schuld zijn.